Al van jongs af aan is de Zeeuwse bakkenist Toon Harthoorn verslingerd aan zijspanraces. Het begon toen hij als dertienjarige jongen met zijn zwager naar de TT in Assen ging. Dat was midden jaren tachtig; de hoogtijdagen van de zijspanraces. Harthoorn: “Je had toen Bernard Schnieders en Egbert Streuer, die zijn drie keer wereldkampioen geworden en vier keer vice wereldkampioen. Dat was een strijd hoor, het publiek stond echt op de banken. Ik vond het magisch zoals die bakkenist aan de motor vastgeplakt zat. Toen dacht ik al: Dat wil ik ook.” Maar het leven nam, zoals vaak gebeurt, een andere wending. School, werk en emigratie naar Nieuw-Zeeland zorgden er achtereenvolgens voor dat de wens om te racen naar de achtergrond verdween.
Eenmaal terug in Nederland stak het racevirus opnieuw de kop op.
Cartagena
De bakkenist: “Vijf jaar geleden ben ik op de bonnefooi naar het circuit van Cartagena in Spanje gestapt. Toen ik daar aankwam waren ze juist aan het trainen. Ik raakte in gesprek met de Duitse rijder Alfons Steffes, die zonder
bakkenist zat. Ik heb toen mijn eerste rondjes als passagier meegereden en ik dacht dat ik dood ging ook. Er was ook sprake van een misverstand. Hij dacht dat ik het al eerder had gedaan en ging er als een speer vandoor. Je kon me er echt uitlepelen zeg. Ik deed alles te vroeg of te laat.”
Geen angst
Angst kent de Zeeuw niet. In tegendeel, na deze halsbrekende rondjes raakte hij nog meer met het virus besmet en besloot hij dat hij verder wilde. En zo reed hij drie jaar geleden zijn eerste wedstrijd in de Klassiekers. Het jaar daarop reed hij in de F2 met zijn vaste rijder Jacco Lokerse en afgelopen jaar begonnen ze samen aan het F1 avontuur. “Door Guusje, het zoontje van Jacco, zijn we eigenlijk naar de F1 zijn overgestapt en rijden we nu op zo’n mooie motor. Voor de F2 moesten we vaak naar Duitsland maar Jacco wilde meer bij zijn vrouw en zoontje zijn. Op internet stond een F1 zijspan te koop, toevallig die bak van Alfons Steffes waarin ik mijn eerste rondjes heb gereden.” Over dat hij niet de jongste meer was toen hij aan het F1 avontuur begon, antwoordt Harthoorn lachend: “Het is geen midlifecrisis hoor. Daar moet je voor getrouwd zijn toch? Dat ben ik nooit geweest. Het is gewoon een verlate jeugd.”
Kijk hier voor het volledige krantenbericht op deweekkrant.nl